abasement;
humiliation;
fall, decline;
conjugation.
Խոնարհիլն. որպէս խոնարհութիւն, եւ նուաստութիւն, իջումն եւ զիջումն.
աստ ամբարտաւանութիւն, անդ խոնարհումն. (Ճ. ՟Ժ.։)
Մերժելով ի մտաց զսնոտի պարծանս ամբարհաւաճութեան, փոխանակ որոյ զիջանելոյ ըստ չափաւոր խոնարհմանն։ Շարժիմ ի բարձր աստիճանէ կատարելութեանն յամենեւին ի ստորին եւ ի վերջին խոնարհումն. (Պիտ.։)
Զսէր արարչին առ իւր մերոյ բարձրութեան։ Ուսանին զնորա խոնարհումն յերկնից, եւ զմարդեղութիւն. (Ագաթ.։ Նար. երգ.։)
ԽՈՆԱՐՈՒՄՆ. Կորացումն. թեքումն.
Զխոնարհումն գլխոց իւրեանց սնոտիպաշտամանն. (Փարպ.։)
Անկանիլն ոչ միայն զմարմնոյ խոնարհումն կոչէ. (Ի գիրս խոսր.։)
Յետ ելանելոյ հոգւոյն՝ խոնարհումն գլխոյն. (Բրսղ. մրկ.։)
ԽՈՆԱՐՀՈՒՄՆ, ըստ քերականաց. κλίσις declinatio. Լծորդութիւն բայից պէսպէսփոփոխմամբ.
Յարեւանայ բային ութ խոնարհմունք, տրամադրութիւնք. եւ այլն։ Խոնարհութիւնքն են բերօղ ամանակաց. եւ յայտ ի խոնարհմանց է։ Ոչ զանազանի ի խոնարհմունս որպէս զբայն. (Թր. եւ Երզն. քեր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խոնարհումն | խոնարհմունք |
| accusatif | խոնարհումն | խոնարհմունս |
| génitif | խոնարհման | խոնարհմանց |
| locatif | խոնարհման | խոնարհմունս |
| datif | խոնարհման | խոնարհմանց |
| ablatif | խոնարհմանէ | խոնարհմանց |
| instrumental | խոնարհմամբ | խոնարհմամբք |